Saatin ne önemi vardı ki? Şafak sökerken baktım... Ne gerek vardı? Bir kez daha kendimden çıkıp dolaşmaya,yasak caddelerinde üzüntülerin. Arkama eklediğim hüzün vagonlarında kaç yolcu taşıdım? Kaç peronda onları bıraktım? Yolun sonuna gelmek mi zor olmuştu? Başından sonunu bilmemek mi? Daha ümit var! Tükenmedi... MEHDİ VASSETİ
Hürriyet
6 Temmuz 2010 Salı
:::YENİ RUH VE RUHLAR:::
Bugün çok güzel bir gün geçirdim. Bugün yeni ve taptaze bir ruhla tanıştım. Çocuklar hayat verir insana? Ben, tanıdığım her çocukta, saf mutluluğu buluyorum. Çocukları çok seviyorum çünkü onlar kurtarılabilir. Yetişkinler gibi değil. Daha kolay ulaşılabilir ruhlarına. Onlara çocuk gibi değil, arkadaşınız gibi yaklaşın. Neden biliyor musunuz? Onlar sizin, olabilecek en samimi, en yardımsever ve karşılıksız sevebilecek arkadaşlarınız!
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder