Unutmayın Bakim..!

Bazen canın sıkılır. Neden olduğunu bilemezsin. Birileri seni görsün istersin. Aslında birileri değil, senin istediğin birileri... Her zaman hayat o kadar hızlı değildir. Zamanın akışını unutturan anlar vardır. Kimi bu zamanları tadar, kimiyse tadacağı günü bekler. İşin en kötü kısmı beklemektir zaten. 

Bilmediğin bir tarihte, yaşamadığın o duyguları, umutsuzca beklemek. Umutsuzca... Umut, en çokta umutsuzluk demektir. Ayakta durmak ne kadar zor. Özellikle, yaşam insanı omuzlarından bastırıp, yere çekmek isterken. Pozitif olmaya çalışırsın, kendini mutlu etmeye, oyalamaya... Biraz daha çaba gerek dersin. Biraz daha mücadele etmek gerek dersin. Başkası seni, senin hislerinle göremez. İnsanlar seni anlamaz. Seni anlamaya gayret bile göstermezler genelde. Birine aşık olursun ama her şey beyninin "içinde"dir. O asla aşkta seni seçmeyecektir. Bunu bilirsin. Bununla bütün kapıları, ihtimalleri kapatırsın. Bloke edersin olabileceğini zannettiğin ama mantıklı düşününce asla olmayacağını bildiğin bütün, o kum tanesi büyüklüğünde ihtimalleri. Hayal kırıklıkların sadece seni ilgilendirdiği için başkaları onlardan aldığın yaraları, abartı olarak tanımlar. Sonra sırf bunalım görünmemek için sende önemsizmiş gibi davranırsın. 

Kişilik çatışması en çok burada ortaya çıkar. Olduğundan ve yaşadığından farklılaşırsın. En azından bunun için çabalarsın. Sadece diğer insanlar içinde var olabilmek amacıyla. Normal olabilmek için. Normal kişilerle yarışabilmek için. Normal... Çoğunluğun yaptığı, davrandığı ve kabul ettiği durum, duygu ve ifadeler normal kavramını ortaya çıkartır. Fakat aslında her insan, kendince normaldir. Bir sürünün veya düzenin parçası olmadıkları için onlara normal değil deriz. Normal, normlara yani standartlara uygun demek. Normal dışı, uygun olmayan... Peki ya tamamen yalnızlık hissi... Normal bir yaşamda, anormal bir yalnızlık. Kendine güvensizlikten eser yok! Aslında bu öylesine bir kendine güven ki; tüm bu Dünya ve onun kaostan ortaya çıkan, normaller cehennemi düzenine karşı tek duruş..! Tek başına, başkalarının saçma bazende mantıksız olan düzenine tek karşı koyuş! 

İnsanlar beni aptal olarak görüyor. Halbuki ön yargılarından yarım saniyeliğine kurtulup anlamayı deneseler her şey öyle bir netlik kazanacak ki... Lütfen sadece deneyin. Söz veriyorum, tek kaybınız ön yargınız olacak!

Zamana karşı yok olmadan önce zamanın içinden, iyi hatırlanan biri olmayı dilerim.