Saatin ne önemi vardı ki? Şafak sökerken baktım... Ne gerek vardı? Bir kez daha kendimden çıkıp dolaşmaya,yasak caddelerinde üzüntülerin. Arkama eklediğim hüzün vagonlarında kaç yolcu taşıdım? Kaç peronda onları bıraktım? Yolun sonuna gelmek mi zor olmuştu? Başından sonunu bilmemek mi? Daha ümit var! Tükenmedi... MEHDİ VASSETİ
Hürriyet
6 Temmuz 2010 Salı
:::BİR ARA:::
Bakmasaydım saate, ne bu kadar yorgun hissederdim. Ne de uykusuzluğunu sezerdi, gözlerim. Bu saat olmuş, hala yakalayamamış yelkovan akrebi... Bak hala yazıyorum, sanki geç olmamış gibi... İyice ceplerime baktım az önce, yok... Cebimde değil mutluluk. Elimi attığımda çıkarayım. Bol bol harcayayım. Baktım, vallahi... Yok ne cebimde, ne elimde...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder