Mehdi, üzerinde ki molozları kenara iterek, toz ve kan içinde, zar zor ayağa kalkmayı başarmıştı. Onu gören kurtarma ekipleri ve sağlık görevlileri hemen yanına gitti.
Mehdi:
-Beni bırakın... Ben iyiyim. Siz diğerlerine yardım edin.
İçinden Deccal'ın ölmüş olmasını diliyordu çünkü mücadele için fazla gücünün kalmadığını hissediyordu. Üzerindeki ceket ve gömlek parçalanmış, yaralar içinde, sağlık görevlilerini iterek, ilerledi.
Az önce olanları düşünüyordu. Gözlerine dokundu. İçlerinden yakıcı ateşlerin saçıldığı gözlere... Normaldi her şey. Beyni iki hayatın anılarını halen tam birleştirmeyi başaramamıştı. Kafasında bir çok sahne gelip, geçiyorken, bunlardan hangisinin önceki yaşamına, hangisinin şimdiki hayatına ait olduğunu ayırt etmeye çabalıyordu.
Etrafına bakındı. Bütün bu olanları anlamak için zamana ihtiyacı olduğuna karar verdi. Kenarda oturup, sigarasını yaktı. Etrafına bakındı. Etraf savaş alanına dönmüştü. Mehdi'nin şuan tek dileği biraz uyuyabilmekti.
Etrafta koşuşturan sağlıkçıları, itfaiyecileri ve diğer insanları yorgun gözlerle izlerken... Yakınlarında bulunan moloz yığınında bir hareketlenme sezdi. Beton parçaları hareket ediyor, biri dışarı çıkmaya çalışıyordu. Binanın altında kalanlardan biri olmalıydı...
Mehdi, yardım etmek için ayağa kalktı. Taş yığınlarını gücünün yettiğince kaldırıyor ve altındakini kurtarmaya çabalıyordu.
Mehdi:
-Hareket etme, seni oradan çıkartacağım.
Kalan son büyük taş parçasını da kaldırdığında... Bir el onu, yüzünden sertçe tuttu! Bu Deccal'dı! Yığının altından yukarı yükseldi. Eli hala Mehdi'nin yüzünde, onu havaya kaldırmış, tutuyordu! Mehdi, onun vantuz gibi suratına yapışan elinden kurtulmaya çabalarken, Deccal onu bir top gibi uzağa fırlattı! Etraftaki sağlıkçıların şaşkın bakışları arasında, kenarda bekleyen ambulansın tavanına düşen Mehdi, çarpmanın etkisini sırtında ve ciğerlerinde hissetmişti.
Deccal, bulunduğu yerden koşarak, ambulansa çarpan Mehdi'ye sertçe bir omuz darbesi vurdu. Öyle ki ambulans yan yatarak devrilmişti! Mehdi'nin ağzından fışkıran kanlar, Deccal'ın yüzüne sıçramıştı!
Sert darbelerle, altına aldığı Mehdi'yi kanlar içinde bırakmıştı! Mehdi kendi kanını yutmaktan nefes alamıyordu! Bunu gören bir polis memuru, silahını Deccal'a doğrultarak:
-Ellerini kaldır! Çabuk kalk onun üzerinden!
...
38.Bölümün sonu.
DEVAM EDECEK...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder