Miladi 2120 Hicri 1545 ( 1.Bölüm )

1.BÖLÜM

Tarih 2120. 

Yıllar geçmişti ve insanlık çok yozlaşmıştı. Dünya'nın her yerinde toprak savaşları ve güç çatışmaları yaşanıyordu. İnsanlık; açlık, sefalet, fakirlik ve uyuşturucu ile yaşıyordu. İnsanları hükümetler, bizzat uyuşturuyordu. Devletler, kontrol edilemeyen nüfus artışını engellemek için yaşlı, kimsesiz, fakir ve çaresiz insanları sınır dışı ediyordu.  Hayat bir kaosa doğru sürükleniyordu.

Böyle günlerden birinde, ufak bir evin içine dolan karanlığı, aydınlatan birkaç mum ışığı rüzgarla titrerken, odanın çürük kapısı, gıcırdayarak aralanıyordu...

-Hadi Erin! Dayan bebeğim! Ikın hadi!

-Iııııgggghhhhh. Aaaaahhhh

-Hadi sevgilim dayan! Az kaldı... Hadi tatlım it!

-Dayanamıyoruuumm. Aaaaaa...

-Hadi tatlım. Geliyor! Evet! Evet!

-Aaaaaagggghhh

-Tamam. Biraz daha..!

-Aaaah. Geldi, hissediyorum! Bebeğim! A-aah.

-Evet! İşte oldu! Tamam tamam! İşte...

-Bebeğim! Bebeğim.. Be...beğim...

Baba, elinde tuttuğu ufak bedene dikkatli gözlerle bakıyordu. İncecik camdan bir vazoyu tutar gibi nazik ve dikkatli... Bebek, nihayet bu iğrenç dünyaya gelmişti. Annesi ise soluk soluğa, terler içinde, zar zor açtığı gözlerini kocasına dikmiş gülümsüyordu. Kanlı yatak çarşaflarının terle karışmış, keskin kokusu, odanın her yerine sinmişti. Anne, bebeğini görmek için yavaşça boynunu, kocasının elinde tuttuğu bebeğine doğru kaldırdı.

-Neden ağlamıyor Feriz?

-...?

Annenin sesi ağlamaklıydı:

-Bebeğim neden ağlamıyor?

Kocası, yarım saniyelik bir pelteklik yaşadıktan sonra cevap verdi:

-Ta-tat... Tatlım... Sadece zor bir doğum oldu. Onun içinde... Onun içinde zordu.

Kadın gözyaşlarını serbest bıraktı:

-Bebeğimin nesi var? Kalbi atıyor mu? Bir şey söyleee!!!

-Kalbi atıyor! Merak etme sevgilim! Bebeğimiz iyi! Sadece... Sadece...

-Ne? Ne ? Sadece ne Feriz?



1.Bölüm Sonu.

DEVAM EDECEK...