Saatin ne önemi vardı ki? Şafak sökerken baktım... Ne gerek vardı? Bir kez daha kendimden çıkıp dolaşmaya,yasak caddelerinde üzüntülerin. Arkama eklediğim hüzün vagonlarında kaç yolcu taşıdım? Kaç peronda onları bıraktım? Yolun sonuna gelmek mi zor olmuştu? Başından sonunu bilmemek mi? Daha ümit var! Tükenmedi... MEHDİ VASSETİ
Hürriyet
21 Ocak 2013 Pazartesi
Kara Zehir!
...ve her sefer aşık olduğum o içimde yarattığım kadın!
İnançsızlığın ile ben ölürken kendi sevgimde,
sen iç kanımı, cehennemi müjdeleyen meleklerle!
Damarlarımda kan yerine beton dolaşıyor, sertleşiyor kalbim!
Sigaramı seviyorum, beni öldürürcesine boğan o s..kilmiş dumanı, ferahlatıyor hayatımı!
M.V( Kara zehir/ Günlükler'den...)
Etiketler:
benoloji,
bipolar,
çaresizlik,
düz yazı,
mehdi,
mehdi vasseti,
melankoli,
ölüm
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder