-Çöp Adam-
Mini Yazı
"Sizin çocuğunuz olması bu şartlarda tıbben mümkün değil" denildi onlara, kaç doktora gittiyseler. Sorun babamdaydı, "tedavi olmalı" denildi, kabul etmedi. Erkek egemen, iğrenç, bağnaz, din sömürgesi toplum "erkek adamsın! Sende sorun yoktur! Doktorlar ne bilir! Karında sorun!" diye cahilce söylendiler.
Annem çok dua etti, adaklar adadı. En değerlisi; gözyaşlarını akıttı. İmkansız denilen gerçekleşti on yıl sonra. Hamileliğin yedinci ayında sezaryana girmek zorunda kaldı. Tam oniki saat suni sancı verildi. İşkence sonunda sağlıksız, ağlamayla boğulma sesi geldi bebekten. Annem karnı yarılmış, kanlar içinde...
Doğduğumda sadece 2 kilo 150 gram'dım. Doktor "çok zayıf" dedi. Kaşlarım çatık, yüzüm memnuniyetsizmiş. Doktor bu seferde "sanki Dünya'ya doğduna pişman" dedi.
Mr.Spock en sevdiğim ve ilk tanıdığım karakterdi. Kulaklarım onun ki gibiydi. Kepçe. "Mehdi kulağının arkası kehti" derlerdi. Tam resim yaparken, annem sarılıp, sığınağa kaçırır. Kalemim kağıdım dağılırdı. Savaş! Bomba! Ölüm! Ölüm var! "Korkmuyorum! Savaşın ölümü varsa, benimde annem var!"
Onu çok üzdüm elimde olmadan, hala üzüyorum. Kötü tohumum! Lanetli bebek! Doğmaması, olmaması gereken! Yedi aylık! Acı veren... Annesinin oğlu... Ne olursa olsun... Annem "meleğim"... En sevdiğim... Hep özür diledim. Ben "özürlüyüm"...
Dualar ettim, oniki-onüç yaşlarımda öldür diye beni Allah'a... Çok sert ve fütursuzca isyan ettim. Yirmi küsür yıl sonra ölümle yüzleştim. Korktum, geri çekildim. Tövbe ettim, ölmek istemedim. Şükrettim. Özelim sandım, değilim, anladım. Biliyordum, bu dünya beni anlamayacaktı asla...
Bir karalamaydım yeryüzne kazınan. İki kol ve bacak, peynir kadar akıl. Siz sağolun sevdiklerim, mutlu olun. Ben her türlü yamayım. İlk başta doğarken "çöp bebektim" şimdi büyüdüm "çöp adam" oldum. Karala geç beni hayat! Sen ancak çöp adam çizersin ama ben sana şahaserler çizerim. Hayatın kaleminden çöp adam.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder